کد مطلب:30708 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:118
«فرزندم از بیچارگی بر تو می ترسم، پس آن به خدا پناه آر كه نیازمندی دین را كاستی آرد و خرد را سرگردان سازد و دشمنی را انگیزه گردد».[1].
امیرالمؤمنین علی (ع) كه ساده زیستن و گریز از اسراف و تجمل گرائی را همواره در مواعظ خود یادآور می شد و زندگی خویش را از آنرو در پائین ترین گذران روزی نهاده بود تا بیچارگان از بینوائی خود نومید نشوند و معاش مولای خود را بسان دیگر نیازمندان ببینند با این همه برخورداری از پشتوانه ای مالی و گریز از فقر را در زندگی خصوصا آنجا كه خرد كارگر می افتد ضروری می داند و به فرزند خود محمد حنفیه می گوید: «یا بنی انی اخاف علیك الفقر فاستعذ بالله منه فان الفقر منقصة للدین مدهشة للعقل، داعیة للمقت.»